Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Kullanılmış bedenimde, öptüğüm ve seviştiğim adamların kokusu.. Nasıl da titretiyor burnumun direğini. Söz veriyor bedenim ruhuma. Ruhum; "hayvani içgüdülerini bırak bir kenara, ne kadar saf tutarsan bu bedeni o kadar çabuk ereceksin huzura" diyor. Ama bir türlü tutamıyor verdiği sözleri bedenim. Okşanmak ve sevilmek istiyor garip bir şekilde. Yıllardır içinde büyümüş bir açlık var onda. Belki de "daddy issue" dedikleri bu olsa gerek.
Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Bir adam vardı, bir zamanlar yalnızlığımı paylaştığım. Hunharca çiğnedi gülümsemi, mutluluğumu ve tüm iyi niyetimi, yıllar boyu. O adam gidince, sağ gözüm sol gözüme, sağ beynim sol beynime.. Güvenmez oldu. Sağım soluma.
Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Yaşımın ilerlemesi pek de umurumda değil. Yalnızlığımı seviyorum ve onu kimseyle paylaşmıyorum. Kalabalıkta bile vazgeçmiyorum onunla olmaktan.
Mutluluk. Geçici ama şimdi ben mutluyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder