Necroshine

Zaman zaman ergenliimde yaşadığım arızaların flashbackleri oluyor burda. Nasıl da duygusalım, hemen herşeye ağlayasım geliyor. Dedim ki: Benden uzak dur, akli dengem yerinde değil!

Uzun zamandır içimde biriken kin, nefret ve hüzün, kendini değersiz hissetme vs. bugün açığa çıktı.

Dedim ki: Çamaşılarımı yıkayabilir miyim?
Dedi ki: Hayır bugün çamaşır günü değil. (Ama bana inanma çünkü ben şakacıyım.)

Ağlamaklı mutfağa doğru yürüdüğümden parantez içini duyamadım.
Kendime The Doors'dan People are Strange isimli şarkıyı armağan ediyorum. Ben de dahil hepimiz deliyiz!

Milletin götünü toplAmıycaksın bu dünyada. Senin götün düştüğünde arkana bile bakmıyorlar çünkü.

Mesela asla çocuğu olan evli insanların hayatında yer almamalısın. Hatta diyelim ki anne intihara teşebbüs etti ve annenin hastanede yattığı haftada okulda veli toplantısı var. Diyelim 25 yaşındasın ve hayatın boyunca öğrenci olmuşsun. Ona rağmen veli toplantısını gitmişsin. Gitmiyceksin arkadaşım!
Gitmiyceksiiinnnn!

Neyse. Sinirlendim bak.