Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Kullanılmış bedenimde, öptüğüm ve seviştiğim adamların kokusu.. Nasıl da titretiyor burnumun direğini. Söz veriyor bedenim ruhuma. Ruhum; "hayvani içgüdülerini bırak bir kenara, ne kadar saf tutarsan bu bedeni o kadar çabuk ereceksin huzura" diyor. Ama bir türlü tutamıyor verdiği sözleri bedenim. Okşanmak ve sevilmek istiyor garip bir şekilde. Yıllardır içinde büyümüş bir açlık var onda. Belki de "daddy issue" dedikleri bu olsa gerek.
Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Bir adam vardı, bir zamanlar yalnızlığımı paylaştığım. Hunharca çiğnedi gülümsemi, mutluluğumu ve tüm iyi niyetimi, yıllar boyu. O adam gidince, sağ gözüm sol gözüme, sağ beynim sol beynime.. Güvenmez oldu. Sağım soluma.
Oturuyorum yalnızlığımın üzerinde. Yaşımın ilerlemesi pek de umurumda değil. Yalnızlığımı seviyorum ve onu kimseyle paylaşmıyorum. Kalabalıkta bile vazgeçmiyorum onunla olmaktan.
Mutluluk. Geçici ama şimdi ben mutluyum.
13 Aralık 2009 Pazar
12 Aralık 2009 Cumartesi
3 Aralık 2009 Perşembe
Necroshine
Zaman zaman ergenliimde yaşadığım arızaların flashbackleri oluyor burda. Nasıl da duygusalım, hemen herşeye ağlayasım geliyor. Dedim ki: Benden uzak dur, akli dengem yerinde değil!
Uzun zamandır içimde biriken kin, nefret ve hüzün, kendini değersiz hissetme vs. bugün açığa çıktı.
Dedim ki: Çamaşılarımı yıkayabilir miyim?
Dedi ki: Hayır bugün çamaşır günü değil. (Ama bana inanma çünkü ben şakacıyım.)
Ağlamaklı mutfağa doğru yürüdüğümden parantez içini duyamadım.
Kendime The Doors'dan People are Strange isimli şarkıyı armağan ediyorum. Ben de dahil hepimiz deliyiz!
Milletin götünü toplAmıycaksın bu dünyada. Senin götün düştüğünde arkana bile bakmıyorlar çünkü.
Mesela asla çocuğu olan evli insanların hayatında yer almamalısın. Hatta diyelim ki anne intihara teşebbüs etti ve annenin hastanede yattığı haftada okulda veli toplantısı var. Diyelim 25 yaşındasın ve hayatın boyunca öğrenci olmuşsun. Ona rağmen veli toplantısını gitmişsin. Gitmiyceksin arkadaşım!
Gitmiyceksiiinnnn!
Neyse. Sinirlendim bak.
Uzun zamandır içimde biriken kin, nefret ve hüzün, kendini değersiz hissetme vs. bugün açığa çıktı.
Dedim ki: Çamaşılarımı yıkayabilir miyim?
Dedi ki: Hayır bugün çamaşır günü değil. (Ama bana inanma çünkü ben şakacıyım.)
Ağlamaklı mutfağa doğru yürüdüğümden parantez içini duyamadım.
Kendime The Doors'dan People are Strange isimli şarkıyı armağan ediyorum. Ben de dahil hepimiz deliyiz!
Milletin götünü toplAmıycaksın bu dünyada. Senin götün düştüğünde arkana bile bakmıyorlar çünkü.
Mesela asla çocuğu olan evli insanların hayatında yer almamalısın. Hatta diyelim ki anne intihara teşebbüs etti ve annenin hastanede yattığı haftada okulda veli toplantısı var. Diyelim 25 yaşındasın ve hayatın boyunca öğrenci olmuşsun. Ona rağmen veli toplantısını gitmişsin. Gitmiyceksin arkadaşım!
Gitmiyceksiiinnnn!
Neyse. Sinirlendim bak.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
