Yeniden hosteldeyiz. Saatlerdir butun pragi yuruduk. 8 kisilik bir eramus grubunun tam ortasinda kendimi avrupada bir musluman ulke turkiye kadar yalniz hissediyorum. Surekli dislanilmislik hissi beni sonunda yalniz basima dunya turuna zorluycak onun da adim gibi farkindayim. Su Norvecli kiz tam bir bas belasi. Surekli mizildanip sacma sapan seyler istiyor. Praga gelip Starbucks a gitmek istemek de BAYAA iyi. Sikayetlerinden sehri dolasirken o muzigi ve harmoniyi dinlemekte zorlanmis olsam da simdi toparladim. Astronomic Clock Tower onunde saat 4 gibi hayat guzellesmeye baslamisti. Canli canli Cekvari muzik kulaklarimiza doldu ve ortacag saklabanlari etrafi doldurdu. Uzun sopalarin uzerinde yuruyen Fransiz adamla jonglor gosterisi yaptik. Hayatimin en guzel aniydi. Norvecli kizin `I aaayyymmmm sooo fuckiiinnn tireddd` sesiyle harikalar diyarindaki uykumdan uyanmak zorunda kaldim.
Simdi hosteldeyiz. Bi Fransiz cocugu beni Irish Pub`a davet etti ama burdaki gruptan ayrilip yalniz hareket edemiorum. Hayatlarinda yemedikleri kadar cok yemek yiyen bu insanlar beni rahatsiz ediyor. Yine de sikayet edip bu anin buyusunu bozmak istemiorum. Kendilerini sadece birlikte olduklari gruba gobeklerinden baglayan insanlardan hiiiccc hoslanmiyorum.
I am still ok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder